یـــــــــــــــــــــــــــــا مـــــــــــــــــــــــهدی

یا مهدی شب هجران سحر کن

دلم شکسته

دلم را نمی خری آقا؟

مرا به صحن بهشتَت

نمی بری آقا؟

اگر چه غرق گناهم

ولی خبر دارم؛

تو آبروی کسی را

نمی بری آقا ...

اقاجون منتظر

ظهورتــــــــــــم

مهدی غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

ماز خود مولای خود را رانده ایم

از امام خویش غافل مانده ایم

از دعا بهر فرج غافل شدیم

سخت مشغول ره باطل شدیم

<sub>آسمان را مى‏ستايم، كه ابرهايش را زيرانداز گام هايت مى‏سازد.

 درختان را دوست مى‏دارم؛ كه شاخه‏هاشان نسيم محبت را با ياد تو معطر و متبرك مى‏كنند.

 آب را مى‏پسندم كه روان مى‏شود، تا غبار از قدوم پاك تو برگيرد.

 باد را مى‏نوشم؛ كه ياد روح‏نواز كوى تو را، هديه مشامم مى‏سازد.

 و انتظار را مقدس مى‏شمرم؛ از آن كه هر آدينه، منتظرت مى‏نشينم. هر آدينه، چشم به راه

 و گام تو مى‏سپارم و هر آدينه، دلم را سفره ي محبت‏هاى تو مى‏كنم.

 نوازش نگاهت را از ما دريغ مدار، اى مولا، يا صاحب‏الزمان...</sub>

خواستم از "بـﮯ کسـﮯ" ام حرف بزنم

دیدم 「تنها」 تر از شما در عالم نیست


خواستم بگویم "دلم از روزگار گرفتـﮧ"

دیدم خودم در 「خون بـﮧ دل」 کردنِ شما کم نگذاشتـﮧ ام ...


قلم کم آورد ...

بـﮧ راستـﮯ کـﮧ وسعت (( مظلومیت )) شما قابل اندازه گیرے نیست