یـــــــــــــــــــــــــــــا مـــــــــــــــــــــــهدی

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

آقا اجازه!

آقا اجازه! اين دو سه خط را خودت بخوان!
قبل از هجوم سرزنش و حرف ديگران

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
ديگر نمي دهد به دلم روي خوش نشان!

قصدم گلايه نيست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به اين نوشته بگوييد «داستان»

من خسته ام از آتش و از خاک، از زمين
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان!

آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کوير
باران بيار و باز بباران از آسمان

- اهل بهشت يا که جهنم؟ خودت بگو!
- آقا اجازه! ما که نه در اين و نه در آن!

«يک پاي در جهنم و يک پاي در بهشت»
يا زير دستهاي نجيب تو در امان!

آقا اجازه!............................
.......................................!

باشد! صبور مي شوم اما تو لااقل
دستي براي من بده از دورها تکان...
 

آقا اجازه خسته ام از اينهمه فريب!

آقا اجازه! خسته ام از اين همه فريب،
از هاي و هوي مردم اين شهر نا نجيب.

آقا اجازه! پنجره ها سنگ گشته اند،
ديوارهاي سنگي از کوچه بي نصيب.

آقا اجازه! باز به من طعنه مي زنند
عاشق نديده هاي پر از نفرت رقيب.

«شيرين»ي وجود مرا «تلخ» مي کنند
«فرهاد»هاي کينه پرست پر از فريب!

آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود،
«آدم» نمي شويم! بيا: ماجراي «سيب»!

باشد! سکوت مي کنم اما خودت ببين..!
آقا اجازه! منتظرند اينهمه غريب....

اي خاک مقدم تو مرا توتياي چشم

يک بار پاي خويش بنه در سراي چشم


از بس که اشک بهر فراق تو ريختم اشکم به گريه آمده است از براي چشم


تنها دعاي ديده من ديدنت بود

يک بار مستجاب نما اين دعاي چشم


در هر گلي جمال رخت جلوه مي کند زيباتر از گلي و بود اين خطاي چشم


کن جلوه اي که روي نکوي تو بنگرد

بيچاره عاشقي که شده مبتلاي چشم

گفتم به اشک غسل بده ديده مرا

تا اوفتد به چهره آن دلرباي چشم

چون هاشمي که بر سر راهت نشسته است

چشم طمع به دست تو دارد گداي چشم

کدامین سوی باشم من پی آن شور رؤیایی
کدامین سوی خواهی بود ای نور اهورایی

ظهورت سبزی کل جهان را مژده می آرد
ببار ای رحمت از سوی خدا و کن شکوفایی

جهانی را تو کردی ندبه وار و عهد خوان خود
بساز آن لحظه های ناب و شیرین و تماشایی

بزرگی و شکوهت را در این جا نیست همپایی
نه قیصر های رومی و نه شاهان اوستایی

دل مردم در این هجران چه غمگین است و سرگردان
بیا و غم ببر از ما به انفاس مسیحایی

تمام جمعه ها را چشم در راه تو می دارم
یقین دارم که یا مهدی تو می آیی تو می آیی...

اللهم عجل لولیک الفرج

نیامدی

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی .....

چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی .....

خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن .....

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی ......

برای ما که خسته ایم نه ؛ ولی .....

برای عده ای چه خوب شد نیامدی ......

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام .....

دوباره صبح ؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدی

نیامدی

نیامدی